رودآور

  بدترین اتفاق در پاییز آن است، که کسی برود؛ رفتن های پاییز با رفتن های دیگر فرق می کند، رفتن های پاییز در سکوت انجام می شوند، رفتن های پاییز شوخی سرشان نمی شود، و زندگی این را به ما خوب یاد داده بود. آدم هایی که در پاییز می روند، هرگز بر نمی گردند، حتی اگر برگردند، دیگر آن آدم سابق نیستند، و این خاصیت پاییز است که همه چیز را تغییر می دهد؛ خیابان ها را، کوچه ها را، پنجره ها را، خاطره ها را، درخت ها را و بیشتر از همه، آدم ها را ...   رودآور...

 

تو برای من....

مانند "شنبه" ای هستی

برای پیرمرد سیگار به دستی که سال هاست می‌خواهد

از شنبه سیگار نکشد...

 

 

رودآور...

 

بهار پُشتِ بهار پاییز می شود

...و چقدر

این روز ها گریه دارد

چقدر

"آبان"

است...

 

 

رودآور...

 

کاش یه روز بالاخره بفهمم...

من نتونستم

یا

واقعا نمی شد...

 

رودآور...

 

این روزها دلم خونِ خون است

مثل اناری بازمانده از شاخه ای که چشم به در دوخته تا تو بیایی و او را از شاخه بچینی

من اَنارِ آبانم

دل تنگت که می شوم، بغض هایم می ترکد

من تا آخرین انارِ روی درختِ این پاییز، به انتظارت خواهم نشست

نکند نیایی؟!

 

رودآور...